Het laatste berichtje....

Hoe droevig ook, dit is het laatste berichtje wat ik zal schrijven vanuit de Caribbean! Onze vlucht is namelijk omgeboekt en we vertrekken woensdag 16 april vanuit het Caribische gebied.

Ik zal weer even van voor af aan beginnen. Nadat we Puerto Rico klaar hadden, kregen we vanuit Nederland te horen dat we op donderdag 3 april vanaf San Juan naar Bonaire zouden vliegen. Wauw dat hadden we allebei niet verwacht. Aruba is al in kaart gebracht door iemand anders, maar Bonaire en Curaçao moesten nog gedaan worden. Wat een geluk wij mochten naar Bonaire en Curaçao.

Donderdag zijn we dus vanaf San Juan naar Bonaire gevlogen. We moesten de huurauto om half 2 ’s middags inleveren en we zouden ’s avonds om half 7 vliegen. Aangezien we dus nogal wat tijd hebben moeten spenderen op de luchthaven, hebben we lekker de hele middag bij de Mc Donalds gezeten, ja je moet wat, de luchthaven op San Juan heeft niet veel meer te bieden dan dat. Een lekkere vette hamburger, een portie patat en een ijsje later, waar we dus 4 uur over gedaan hebben,besloten we om door de douane te gaan. We zouden nog een half uurtje moeten wachten voordat we zouden gaan boarden. Nou maak van dat half uurtje maar 2 uur, want we hadden gelukkig weer eens vertraging. Maar goed dat we ’s middags alvast een bodempje Mc Donalds hadden gelegd. Nou ja goed, 2 uur later dan de verwachtte vertrektijd, zaten we dan uiteindelijk in het vliegtuig. De 2 uur durende vlucht zelf verliep ook niet bepaald soepel. We hadden erg veel last van turbulentie en meneer de piloot had ook een rare landing voor ons in petto. In plaats van dat het vliegtuig geleidelijk naar binnen zakte, besloot de piloot om bijna loodrecht naar beneden te duiken. Volgens ons had hij zijn roeping als piloot van een stuntvliegtuig gemist. Wij waren in ieder geval erg blij dat we weer veilig op de grond stonden.

Vanaf de luchthaven Kralendijk, werden we opgehaald door een taxi die ons naar het appartementencomplex bracht.
Omdat we nogal laat aankwamen op Bonaire, zijn we vrijdag iets later begonnen dan normaal. Uiteindelijk was dat ook geen probleem want er waren heel weinig stranden op Bonaire. Het is een leuk en gezellig eiland, maar voor de stranden moet je niet op Bonaire zijn, wanneer je van duiken houdt, dan moet je absoluut naar Bonaire, de onderwaterwereld schijnt er schitterend te zijn.

Vrijdagavond hebben we heerlijk gegeten op Bonaire bij een tent genaamd “Salsa”. Toen we net aan ons voorgerecht wilden beginnen, kwam er een serveerster naar ons toe met het bericht dat er telefoon voor ons was. Een vriendin van ons die heel vaak op Bonaire komt, besloot ons te bellen. Zij heeft ons verteld waar we precies moesten zijn en waar we de stranden konden vinden. Dit was geen overbodige luxe want de stranden stonden niet echt goed aangegeven. De volgende dag hebben we alle stranden gedaan op het eiland. Waaronder ook het strand op Klein Bonaire. Hier moesten we komen door een watertaxi te nemen. Nou de watertaxi deed zijn naam in ieder geval eer aan, want na een vaartochtje van nog geen kwartier, waren we zeiknat. Toen we bij Klein Bonaire waren, vloog ik ook nog bijna met apparatuur en al in de zee. We moesten uit het bootje stappen, maar het bootje lag niet helemaal aan de kant zodat we een stukje door de zee moesten lopen. Bij mij verliep dat niet helemaal soepel en lag ik bijna met mijn snufferd in de zee. Gelukkig liep het allemaal aardig goed af en hield ik alleen een enorme blauwe plek op mijn been over. Het strand op Klein Bonaire was wel echt onwijs mooi. Schitterend mooi water en wit zand, een strand wat je zou verwachten in de Caribbean.

Het leuke van Bonaire was ook dat er erg veel Nederlanders rondliepen en er ook weer Nederlands eten was. Zondagmiddag hebben we toch een lekker patatje met mayonaise en satésaus gegeten. Dat hadden we toch best wel een beetje gemist. Lekker kneuterig hè?

Eigenlijk wilden we zondag al doorvliegen naar Curaçao, maar helaas zaten alle vluchten vol voor die dag. Uiteindelijk zijn we dus een nacht langer op Bonaire gebleven en zijn we maandagochtend om 10 uur naar Curaçao gevlogen. Toen we net onze veiligheidsriemen om hadden, konden we ze bijna al weer af doen, het was namelijk maar een vlucht van maar liefst 15 minuten.

Nadat we een auto hadden gehuurd, zijn we op zoek gegaan naar accommodatie. We hadden een leuk guesthouse gevonden op internet, wij daar naar toe gereden, zaten ze midden in een verbouwing, heel fijn. Verder gereden naar een volgend alternatief, een appartementencomplex pal naast een heel drukke weg. Ook geen optie. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in een prima hotel, vlakbij het centrum. Aangezien we daar de halve middag mee bezig waren, hadden we geen tijd meer om stranden te doen. Volgende dag dus begonnen met stranden in kaart brengen. Curaçao heeft echt prachtige strandjes. Zulke mooie strandjes hadden we al een tijdje niet meer gezien. We zijn noordelijk begonnen en van daaruit naar beneden gereden.

Natuurlijk staat Curaçao ook bekend om de pondjesbrug, erg grappig om op een brug te staan die bestaat uit een soort drijvende bootjes. Jammer alleen dat de brug negen van de tien keer open staat, zodat je alsnog met de ferry naar de andere kant moet. Ik denk dat wij in totaal 3 keer over de brug zijn gelopen, de rest van de tijd zijn we met de ferry gegaan. De brug gaat open wanneer er enorme schepen de zee opgesleept moeten worden. Best indrukwekkend om zulke enorme schepen voorbij te zien gaan.
Voor de rest staat Curaçao natuurlijk bekend om de huisjes met de Nederlandse gevels. Ook weer apart om de kerkklokken te horen luiden in de winkelstraat. En ja ja Curaçao heeft een Albert Heijn. Dat maakt de overgang voor ons naar Nederland weer wat minder rigoureus. We liepen er als 2 kleine kinderen in een speelgoedwinkel rond. Kijk nou, hagelslag en pindakaas en natuurlijk weer gewone Hollandse Kaas. Dan kom je er toch wel achter hoeveel gewoontes je hebt en dat je die dan best wel mist.

Nadat we klaar waren met de stranden op Curaçao, hadden we nog een dagje vrij. Wij met vol goede moed naar het strand. Met als resultaat verbrande billen, ja het is ook niet verstandig om op het heetst van de dag in de zon te gaan liggen. Toch doen natuurlijk, want ja we moeten toch wel een lekker kleurtje hebben als we terug zijn.

Zaterdagavond zijn we het nachtleven van Curaçao gaan verkennen. We hebben eerst tot een uur of elf op het Wilhelminaplein gezeten, vervolgens zijn we naar Mambo Beach geweest. The place to be wat betreft het nachtleven. Hier troffen we een enorme openluchtdiscotheek. We hebben echt een heerlijke avond gehad. En waren om een uur of drie weer terug in het hotel. Dit resulteerde wel in een brak gevoel vandaag, nu dus even op de hotelkamer om een verhaaltje te schrijven.

We vliegen dus nu op 16 april terug naar huis, rechtstreeks vanaf Curaçao. We zouden in eerste instantie vanaf San Juan terug reizen, maar aangezien het makkelijker is om vanaf Curaçao te vertrekken, is de vlucht gewijzigd. Dus ons avontuur zit er al weer bijna op. Nog 2 nachtjes en dan vliegen we terug naar huis. Het is echt heel bizar hoe snel de tijd is gegaan. Het leek wel gisteren dat Ann me van de luchthaven kwam halen op Sint Maarten. Inmiddels zijn we heel wat eilanden, stranden en ervaringen verder en zit het er weer bijna op.

Bedankt voor alle lieve berichtjes op de site, het was heel fijn om af en toe wat van het thuisfront te lezen. Bianca en Gerben ook bedankt voor deze geweldige mogelijkheid. En Ann jij bedankt voor een geweldige tijd, dit zal ik in ieder geval nooit meer vergeten.

Tot snel allemaal!

Liefs,
Tess